Кожны чалавек мае права свабодна выбіраць свой жыццёвы шлях, а гэта значыць заключаць сужэнскі саюз і ствараць сям'ю, альбо заставацца вольным.
а) кожны мужчына і кожная жанчына пасля дасягнення адпаведнага ўзросту для сужэнства, і якія маюць неабходныя для гэтага здольнасці, маюць права да аб'яднання і стварэння сям'і без аніякай дыскрымінацыі; законныя абмежаванні гэтага права, пастаянныя, ці часовыя, могуць быць уведзены толькі тады, калі вынікаюць з аб'ектыўных і сур'ёзных патрабаванняў самой установы сужэнства, а таксама яго публічнага і грамадскага значэння; у кожным выпадку яны павінны шанаваць годнасць і асноўныя правы чалавека;
б) тыя, хто мае намер пажаніцца і стварыць сям'ю, маюць права спадзявацца ад грамадства забеспячэння ім такіх маральных, выхаваўчых, сацыяльных і эканамічных умоў, якія дазволяць ім з усёй свядомасцю і адказнасцю рэалізаваць права на сужэнства;
в) афіцыйная ўлада павінна падтрымліваць вартасць сужэнства як установы; пазашлюбныя саюзы не могуць быць на адзіным узроўні з сужэнствамі, заключанымі правамоцна.
Сужэнства можа быць заключана толькі дабравольна і па ўзаемнай згодзе.
а) належным чынам ацэньваючы традыцыйную ў многіх культурных колах ролю сям'і ў кіраванні рашэннямі дзяцей, трэба пазбягаць усякага прымусу, які б перашкаджаў выбіраць пэўную асобу ў якасці мужа, ці жонкі;
б) будучыя муж і жонка маюць права рэлігійнай свабоды; таму патрабаванне адыходу ад веры, альбо змены веравызнання неадпаведна сумленню, пастаўленае як умова для заключэння сужэнства, з'яўляецца парушэннем гэтага права;
в) у натуральным узаемадапаўненні мужчына і жанчына ў сужэнстве карыстаюцца аднолькавай павагай і маюць роўныя правы.
Мужу і жонцы належыць нязменнае права ствараць сям'ю і вырашаць калі і колькі нараджаць дзяцей, улічваючы цалкам уласныя абавязкі, абавязкі ў адносінах да дзяцей, сям'і і грамадства, захоўваючы адпаведную іерархію згодна з натуральным маральным парадкам, які выключае антыканцэпцыю, стэрылізацыю і аборты;
а) ініцыятывы афіцыйных уладаў, ці арганізацый, скіраваныя на абмежаванне любым чынам свабоды сужонкаў у прыняцці рашэння аб патомстве, з'яўляюцца вялікай абразай чалавечай годнасці і справядлівасці;
б) у міжнародных адносінах эканамічная дапамога, якая выдзяляецца для развіцця народаў, не павінна трапляць у залежнасць ад прыняцця праграм антыканцэпцыі, стэрылізацыі, ці абортаў;
в) сям'я мае права разлічваць на дапамогу ад грамадства ва ўсім, што звязана з нараджэннем і выхаваннем дзяцей. Шматдзетныя сем'і маюць права атрымліваць адпаведную дапамогу і не павінны быць дыскрымінаваны.
Чалавечае жыццё з самага пачатку, несумнненна патрабуе клопату і пашаны.
а) аборт з'яўляецца непасрэдным парушэннем асноўнага права кожнай людской істоты - права на жыццё;
б) павага чалавечай годнасці выключае якія-небудзь эксперыментальныя маніпуляцыі, звязаныя з чалавечым эмбрыёнам, а таксама выкарыстанне яго ў іншых мэтах;
в) кожнае ўмяшанне ў генетычную спадчыну чалавека, мэтай якога не з'яўляецца карэкціроўкі анамалій, супярэчыць праву на фізічную непарушнасць і супярэчыць дабру сям'і;
г) дзеці маюць права на абарону і спецыяльную апеку, як да нараджэння, так і пасля; гэта датычыць і маці ў перыяд цяжарнасці і - у зразумелых межах - пасля родаў;
д) усе дзеці, незалежна ад таго, ці нарадзіліся ў шлюбным, ці ў пазашлюбным саюзе, маюць аднолькавыя правы на сацыяльную апеку і поўнае развіццё сваёй асoбы;
е) сіроты, а таксама дзеці, пазбаўленыя бацькоў ці апекуноў, заслугоўваюць на асаблівы клопат з боку грамадства. Па пытаннях адаптацыі, або прыняцці дзяцей на выхаванне іншымі сем'ямі, дзяржава павінна ўвесці адпаведныя юрыдычныя законы, якія дапамогуць сем'ям, што могуць прыняць такіх дзяцей, назаўсёды, ці часова, і законы, якія будуць улічваць правы бацькоў;
ё) недаразвітыя дзеці маюць права на тое, каб дома і ў школе былі створаны ўмовы, якія спрыялі б іх развіццю.
Бацькі, паколькі яны далі жыццё дзецям, маюць першаснае нязменнае права і пяршынства ў выхаванні патомтсва, таму павінны быць прызнаны першымі і галоўнымі яго выхавацелямі.
а) бацькі маюць права выхоўваць дзяцей згодна са сваімі рэлігійнымі і маральнымі поглядамі, з улікам культурных традыцый сям'і, што спрыяюць дабру і годнасці дзіцяці; павінны таксама атрымліваць ад грамадства адпаведную дапамогу і падтрымку, неабходную для рэалізацыі ролі выхавацеляў.
б) бацькі маюць права свабоднага выбару школы, ці іншых, неабходных для фарміравання дзяцей, устаноў згодна з уласнымі перакананнямі. Афіцыйная ўлада павінна ўсё рабіць так, каб падзел дзяржаўных датацый сапраўды даў магчымасць бацькам карыстацца гэтым правам, і не ствараць для іх непатрэбных цяжкасцяў. Бацькоў не павінны ўскосным чынам, альбо непасрэдна змушаць да дадатковых выдаткаў, што з'яўлялася б несправядлівай перашкодай, ці абмежаваннем магчымасці карыстання з гэтага права.
в) бацькі маюць права забараніць дзецям наведваць тыя школы, якія не адпавядаюць іх уласным маральным і рэлігійным поглядам. Асабліва гэта датычыць сексуальнага выхавання, якое з'ўляецца асноўным правам бацькоў і якое павінна весціся заўсёды пад іх клапатлівым кіраўніцтвам, як дома, так і ў выхаваўчых установах, выбраных і кантралюемых імі самімі.
г) правы бацькоў парушаюцца, калі дзяржава навязвае абавязковую сістэму выхавання, у якой цалкам адсутнічае рэлігійная фармацыя.
д) асноўнае права бацькоў на выхаванне дзяцей павінна падтрымлівацца рознымі формамі супрацоўніцтва паміж бацькамі і настаўнікамі, а таксама дырэкцыяй школы, і асабліва праз удзел грамадзян у жыцці школы, а таксама ў тым, што датычыць вызначэння і рэалізацыі выхаваўчай палітыкі.
е) сям'я мае права патрабаваць, каб сродкі масавай інфармацыі былі станоўчым інструментам у будаўніцтве грамадства і каб яны падтрымлівалі асноўныя каштоўнасці сям'і. Сям'я адначасова мае права на адпаведную абарону, і асабліва на абарону сваіх дзяцей ад адмоўных ўплываў і злоўжыванняў з боку сродкаў масавай інфармацыі.
Сям'я мае права існаваць і развівацца як сям'я.
а) афіцыйная ўлада павінна прызнаваць і падтрымліваць годнасць, сапраўдную незалежнасць, інтымнасць, інтэгральнасць і нязменнасць кожнай сям'і.
б) развод парушае сам інстытут сужэнства і сям'і.
в) сістэма вялікай сям'і, там, дзе яна існуе, павінна мець пашану і апеку, каб магла найлепш выконваць свае традыцыйныя функцыі ў сэнсе салідарнасці і ўзаемадапамогі пры адначасовай павазе невялікіх сем'яў і годнасці кожнага з яе членаў як асобы.
Кожная сям'я мае права на свабоду арганізацыі рэлігійнага жыцця ў гроне сваёй сям'і пад кіраўніцтвам бацькоў, а таксама мае права на публічнае вызнанне і прапаведванне сваёй веры, на ўдзел у публічным кульце, а таксама на вольны выбар праграм рэлігійнага выхавання, без аніякай дыскрымінацыі.
Сям'я мае права выконваць свае грамадскія і палітычныя функцыі ў будаўніцтве грамадства.
а) сем'і маюць права аб'ядноўвацца з іншымі сем'ямі і ўстановамі з мэтай адпаведнага і адказнага выканання сваіх задач, а таксама з мэтай абароны правоў сям'і, падтрымкі яе дабра і прадстаўлення яе інтарэсаў.
б) сем'і і іх аб'яднанні павінны мець гарантаванае права на выкананне адведзенай ім ролі ў падрыхтоўцы і рэалізацыі эканамічных, сацыяльных, юрыдычных і культурных праграм, якія маюць уплыў на сям'ю.
Сем'і маюць права чакаць ад афіцыйных уладаў адпаведнай сямейнай палітыкі, без дыскрымінацыі, у сферы прававых, гаспадарчых, сацыяльных і фінансавых пытанняў.
а) сем'і маюць права на такія эканамічныя ўмовы, якія змогуць гарантаваць такі ўзровень жыцця, які адпавядае іх годнасці, і поўнае развіццё. Нельга іх пазбаўляць права набываць і валодаць прыватнай маёмасцю, якая б спрыяла стабілізацыі сямейнага жыцця; правы адносна прыняцця ў спадчыну і перадачы маёмасці павінны ўлічваць патрэбы і правы членаў сям'і.
б) сем'і маюць права спадзявацца, што грамадства, улічваючы іх патрэбы, забяспечыць ім аказанне дапамогі ў надзвычайных сітуацыях, такіх, як, напр., заўчасная смерць аднаго ці абодвух бацькоў; калі адзін з бацькоў пакіне сям'ю; у выпадку аварый, хвароб, ці інваліднасці, беспрацоўя, альбо тады, калі на сям'ю ўскладаецца дадатковы цяжар, звязаны са старасцю, фізічнай, ці разумовай недаразвітасцю аднаго са сваіх членаў, ці таксама ў сувязі з выхаваннем дзяцей.
в) старыя людзі маюць права на гарантаванае месца ў сваёй сям'і, альбо, калі гэта немагчыма, у адпаведных установах, дзе змогуць дажываць спакойна сваю старасць, займаючыся пасільнай працай, і прымаючы ўдзел у грамадскім жыцці.
г) правы і патрэбы сям'і, а асабліва каштоўнасць сямейнай еднасці, павінны карыстацца павагай з боку палітыкі і судовага заканадаўства такім чынам, каб асуджаныя мелі магчымасць падтрымліваць сувязь са сваімі сем'ямі, а сем'і, у выпадку асуджэння аднаго з іх членаў, мелі неабходную падтрымку.
Сем'і маюць права мець такую грамадскую і эканамічную сістэму, у якой арганізацыя працы спрыяе сумеснаму перажыванню членаў сям'і і не пагражае еднасці, шчасцю, здароўю і стабільнасці ў сям'і і адначасова гарантуе магчымасць здаровага адпачынку.
а) заработная плата павінна быць дастатковай для стварэння і годнага ўтрымання сям'і, ці то ў выглядзе адпаведнага заробку («сямейны заробак»), ці ў выглядзе іншых сацыяльных сродкаў, (напр., дапамога на сям'ю, узнагарода за хатнюю працу аднаго з бацькоў); яна павінна быць такой, каб маці не была вымушана працаваць па-за домам, што дрэнна ўплывае на сямейнае жыццё і асабліва на выхаванне дзяцей.
б) неабходна прызнаць і паважаць хатнюю працу маці, улічваючы карысць, якую прыносіць яна сям'і і грамадству.
Сям'я мае права на жыллё, якое адпавядала б нормам сямейнага жыцця, з улікам колькасці яе членаў, і размешчанае ў месцы, дзе маюцца ўсе ўмовы, неабходныя для жыцця сям'і і супольнасці.
Сем'і эмігрантаў маюць права на такую ж сацыяльную абарону, якая належыць іншым сем'ям.
а) сем'і эмігрантаў маюць права на шанаванне сваёй культуры, а таксама на падтрымку і апеку, неабходную для іх уваходу ў супольнасць, у якую ўносяць свой уклад.
б) эмігранты, якія працуюць у якой-небудзь краіне, маюць права як мага хутчэй перавесці свае сем'і на месца свайго побыту.
с) бежанцы маюць права чакаць ад афіцыйнай улады і міжнародных арганізацый дапамогі для аб'яднання са сваімі сем'ямі.